शब्दरांजण

व्याकूळ मन माझे  शोधी निखळ प्रेमझरा , त्या वेड्या नभी बरसे  रिमझिमत्या पाऊसधारा ..  चिंब ढगांतून कुंद हवेतून  येई गंध प्रीतीचा , ओलेता होऊन जाई  पदर त्या रातीचा ..  धुंद होऊनी मदमस्त वारा  डोले आनंदात , हासत लाजत वाजवी वीणा  मंद दिव्याची वात ..  ऐल तटावर पैल तटावर  चाले खेळ लाटेचा , त्यासवे मस्तीत नाचे निळा कृष्ण राधेचा .. तया पाहूनी हरखूनी जाई  कृष्णदेखणी राधा ,  कृष्णलीला ही चोरुनी पाहे  वृंदावनीची राधिका .. कृष्णपटलावर मुरडत नाचे मोर - लांडोरीची जोडी ,  त्या नृत्यासह हळूच वाढे  गोप -गोपिकांची लाडी .. त्यांना पाहुनी चिडूनी जाई कृष्णवेडी राधा,  त्याच कृष्णाला गाभारी नेई  कृष्णभक्त मीरा .. प्रेमापलीकडल्या तिच्या प्रेमाला  नसे कसला धिक्कार , दुःखाच्या सागरीही हासेल  असा हा प्रेमालंकार .. मनमंदिरात राधेच्या  केवळ तिचा कान्हा , या प्रीतीच्या आभूषणी शोभे रत्नरूपी मीरा .. अंत असे ना या प्रेमाला  युगायुगांची गोष्ट , कलियुगातही आहे  राधा ,मीरा अन् एक  निळासावळा कृष्ण !