शब्दरांजण

लॅपटाॅपची उघडी स्क्रीन, बरेच चरे पडलेली ! शेजारी खूप सारे कागद, विखुरलेले ! शाईने भरलेली दौत, तळाशी गळणारी ! शाईचा एक एक थेंब, आधी फरशीवर, मग भिंतीवर, मग स्क्रीनवर ! माझ्या हातांवर, पायाच्या नखांवर, डोळ्याच्या कडांना, कानाशेजारी, शाईचं शाई ! निळसर काळी? की काळसर निळी? ठाऊक नाही... शाई आहे हे निश्चित ! पण काहीतरी चुकतंय, गडबड होतेय ना ? अरे हो, शाई सगळीकडे आहे कागद सोडल्यास ! खंत, शोक, आक्रोश. कागद रडत होता शाईसाठी, अन् शाई नको त्या सगळ्यांकडे जात होती !