शब्दरांजण

हाय, आज फारच लवकर तुम्हाला पुन्हा भेटायला आले. दिवसात इतके प्रहर असतात, आळसावलेली पहाट, प्रसन्न सकाळ, रखरखलेली दुपार, सुंदर संध्याकाळ आणि शांत रात्र.. रात्र.. हा शब्द ऐकूनंच मला फार छान वाटतं, का विचारताय, मम्म, माहीत नाही बुवा. काही प्रश्नांची उत्तर न शोधलेलीच बरी. हा तर रात्र, रात्री ना, शांतता असते, कोणी त्रास देणारं नसतं, आपल्याच लयीत, आपल्याच मस्तीत लिहिता येतं, त्या लिखाणाचं लगेच परीक्षण करता येतं. नवनवीन कल्पना सुचतात आणि त्या अंमलात आणण्याची पद्धतही सुचते. ह्या अशाच सुंदर आणि माझ्या आवडत्या रात्रीवर मी एक कविता केली आहे. मध्यंतरी बडोद्याला जात असताना ट्रेनमध्ये झोप येत नव्हती आणि तेव्हा अचानकच कविता सुचली.. प्रस्तावना खूप झालीये ना? त्यामुळे आता कवितेकडेच येते, तिचं शीर्षकही रात्रच आहे... रात्र बऱ्याच रात्री जागले मी, एक सुंदर सकाळ पाहण्यासाठी.. शहरातल्या रात्री मात्र झगमगलेल्या होत्या, नाईट क्लब्स, डिस्को थेक्समध्ये नाचणाऱ्या होत्या आणि दारूच्या नशेत, झोपाळलेल्या डोळ्यांनी दहा बारा वाजता होणारी सकाळ होती.. पण मला हवी असलेली रात्र अशी नव्हती. उलट ती शा

रामराम मंडळी ! पहिल्या पोस्टला दिलेल्या सुंदर प्रतिसादालाबद्दल खूप खूप धन्यवाद. अपेक्षा नसताना मिळालेल्या गोष्टी जास्त सुंदर वाटतात आणि मी अपेक्षा ठेवत नाही त्यामुळे हे स्वागत खूप सुखावणारं होतं. काहींनी पोस्टच्या खाली प्रतिसाद दिले, तर काहींनी फेसबुकवर पण त्या सगळ्यापेक्षा जास्त वाॅट्सअॅप वर प्रतिसाद आले आणि ह्या सगळ्यात एकच समान प्रतिसाद  होता आणि तो म्हणजे पुढची पोस्ट लिहिलीस की कळव. त्याचसंदर्भात  ही पोस्ट. तर आज ज्यांना माहित नाहीये त्यांना एक नवीन पर्याय मी सांगणार आहे ज्याने तुम्हाला तुमच्या ईमेल वर कळेल की मी नवीन पोस्ट टाकली आहे. त्यासाठी तुम्हाला माझा ब्लॉग उघडल्यावर उजव्या बाजूला 'follow with email' असा पर्याय दिसेल त्यावर क्लिक केलंत की तुमचा id द्या मग झालं, मग माझ्या पोस्टचा अपडेट तुम्हाला येईल. ह्याने होईल हे की तुम्हाला तुमच्या इतर ई पत्रांसोबत माझी पोस्टही कळेल. माझ्या बऱ्याच मित्रमैत्रिणींना पोस्टच्या खाली कमेंट देता येत नव्हती तर आता तुम्हाला तीही देता येईल. हे सगळं आज सांगितलं कारण कालचा दिवस मी हे सगळे पर्याय धुंडाळून काढले. आणि हो सॉरी बरं का..

T.Y पासून ठरवता ठरवता शेवटी आज ब्लॉग सुरु केला.. खरंतर बरंच काही लिहून ठेवलंय पण पहिली पोस्ट काय असावी ह्यावर बराच विचार केला. नक्की काय लिहावं? एखादी सुंदरशी कविता? की असंच सुचलेलं काहीतरी जे कोणत्याही पक्क्या ढाच्यात बसत नाही ? मग म्हटलं असू देत आज जरा हलकं-फुलकं लिहू.. आजवरच्या आयुष्यात बरचं काही पाहिलं, खूप शिकून घेतलं , अनेक अनुभव घेतले पण आज वाटलं की व्यक्त व्हावं, माझ्यापुरती मी होत होते घरच्यांकडे व्यक्त मात्र आज सगळ्यांसमोर व्हावसं वाटलं. मला जितकं मिळालं तितकं घेत गेले कधी ओंजळ भरून गेली मग तेव्हा मनात साठवत गेले आणि तरीही अतृप्त वाटतंय. का ? कारण मलाही माहित नाही, खूप शब्द होते माझ्या आजूबाजूला, प्रत्येकाने वेगवेगळे वापरलेले, शब्दचशब्द ! शब्द.. काय असतात हे शब्द ? त्यांना जीव असतो ? बोलू शकतात ते आपल्याशी ? रागवतात आपल्यावर ते माणसांसारखे ? मी म्हणेन हो शब्दांना असतो जीव, ते बोलतात आपल्याशी म्हणूनच कधीतरी आपल्याही नकळत कविता होऊन जाते.. शब्द रागवतात सुद्धा... ते रागवतात आणि  मग कविता अर्धीच राहते मनात.. शब्द जिवंत असतात म्हणूनच जेव्हा कविता सुचते किंवा काही