शब्दरांजण

            नमस्कार मंडळी ! कसं काय ? बरं चाललंय ना सगळ्यांचं ? आज पोस्टसाठी वेगळंच काहीतरी लिहायचं ठरवलं होतं, पण सकाळी अचानक आलेल्या पावसाने सगळा मूडच बदलून टाकला माझा.. मग म्हटलं इतर सगळं नंतर लिहू आधी लिहायचं आजच्या सुंदर सकाळबद्दल .        आज सकाळी जेव्हा पाऊस कोसळत होता तेव्हा खरंतर मी गाढ झोपले होते, मैत्रिणी आल्याही होत्या उठवायला पण आपल्या मुलीला इतकं सुखी झोपलेलं पाहून आईला काय मला उठवावंस वाटलं नाही. थोडासा राग आला मला तिचा पण म्हटलं जाऊ देत त्यानिमित्ताने झोपायला मिळालं. तर मला जाग आली ब्राउनीच्या भुंकण्याने, खिडकीबाहेर पाहिलं तर मस्त पाऊस पडत होता, इतकं छान, फ्रेश वाटलं की मी ब्रशही न करता तशीच गच्चीवर पळाले. तुम्ही पावसाळ्यात कुठेही भिजायला जा, मरीन ड्राईव्ह, वरळी सी-फेस, दादर चौपाटी अगदी कुठेही पण जिथे तुम्ही लहानपणी खेळलात, वेड्यासारखे गाणी म्हणत नाचलात, ‘ये रे ये रे पावसा’ म्हणत पावसाला साद घातलीत त्याच ठिकाणी, त्याच मित्रमैत्रिणींबरोबर पहिल्या पावसात भिजण्याची मजा काही औरच अस...

ती सुंदर रात्र. त्या रात्रीत आवेग होता प्रेमाचा, स्पर्शाचा, उन्मादाचा.. त्या रात्री शब्द नव्हते , आपली शरीरं संवादत होती, ती रात्रच काही वेगळी होती.. अगदी अलगद ती उलगडत होती, तुझे डोळेच सगळं बोलत होते, माझ्या हृदयाचे ठोके वाऱ्याच्या वेगाने धावत होते, तुझ्या नजरेने मी कोमेजत होते, कणखर अशा तुझ्या बाहुपाशात मी विसावत होते, माझ्या ओठांची प्रत्येक हालचाल तुझे डोळे टिपत होते, शेवटी सावज पकडावं तसं तुझ्या ओठांनी त्यावर नेम धरला, आणि सुरु झालं एक द्वंद्व, तुझ्या माझ्या ओठांचं, त्यावरल्या प्रत्येक गुंत्याचं.. तुझा आवेग मग वाढत गेला, आणि मी घायाळ होत गेले, तुझ्या नजरेने लाजलाजरी झाले, मीही मग तुझ्यामाझ्या प्रेमाच्या झुल्यावर झुलू लागले, संथ , शांत, लयीत.. तू फार खोलवर स्पर्शून गेला होतास, तुझ्या उष्ण श्वासात, तुझ्या थरथरणाऱ्या शरीरात, तुझ्या बळकट पकडीत, मी न्हाऊन निघत होते, ओठांचं द्वंद्व अजूनही सुरूच होतं... झुल्याचा वेग मग वाढू लागला , मीही सुखाने हिंदकळत होते, आपले उसासे लयबद्ध ताल धरत होते.. झुल्याने अगदी उंच झोका घेतला, आणि आपण दोघंही कोसळलो, एकमे...