तू...
दिवसभराचा थकून मी दार ठोठावणार इतक्यात, "निंबोणीच्या झाडामागे चंद्र झोपला गं बाई, आज माझ्या पाडसाला झोप का गं येत नाही?" तू गात होतीस, तसा गायकी गळा नाही तुझा पण सुंदर गातेस.. मागेही जाणवलं होतं ते, जेव्हा स्वयंपाकघरात फोडणी देताना "सलोना सा सजन है और मै हू" गात होतीस. गोड वाटला आवाज तुझा जेव्हा मिठीत शिरून, "रिमझिम गिरे सावन" आळवत होतीस. तेव्हा तर अगदी पाऊसच पडावा इतकं सुंदर बरसत होतीस.. "जगावेगळी ही ममता जगावेगळी अंगाई" तुझ्या कातरलेल्या स्वरांनी मी भानावर आलो, हळूच दार उघडलं, तर पाठमोरी बसलेलीस, मांडीवर छोटी तू, मी अगदी हळुवार पावलांनी जवळ आलो. साधी कॉटनची लाल साडी, पण किती आकर्षक दिसलीस, छोटीशी काळी टिकली, कानात नाजूकसे मोती, आणि कसलंही बंधन नसलेला मुक्त गळा, मंगळसूत्राशिवाय! पिल्लू तुझ्या कुशीत झोपलेली, तिच्या गालावर तुझ्या डोळ्यातला अश्रू सांडणार, इतक्यात मी अलगद तो झेलला, तू जणू मी आहे हे माहीत असल्यासारखी प्रसन्न हसलीस.. "आज उशीर केलास यायला, पिल्लू झोपलं बघ बाबाला न भेटता" मी तरीही तुझ्याकडे एक...